کارگاه دو روزهای با موضوع شرم، سلامتی و تجارب زیسته توسط مرکز تحقیقات کیفی و پروژه شرم و پزشکی بهصورت آنلاین در دانشگاه کوپنهاگ در تاریخ 28 و 29 آپریل 2022 برگزار شد. در این کارگاه که در بین رشتههای مختلف علوم پزشکی و غیر پزشکی بود سخنرانان کلیدی از دانشگاههای آرهوس (Aarhus University)، کالج کورک (University College Cork) – کوپنهاگ (University of Copenhagen)- هودرسفیلد (University of Huddersfield)- دورهام (Durham University)- کالج ترنتی (Trinity College Dublin) – اگستر (University of Exeter)- متروپولی منچستر (Manchester Metropolitan University)- سوری(University of Surrey) و دانشگاه دوک (Duke University) پژوهشهای خود را در ارتباط با مفهوم شرم ارائه کرده و به سوالات شرکت کنندگان در انتهای هر ارائه به طور مبسوط توسط سخنرانان پاسخ داده شد. پدیده شرم به عنوان یک نشانه و یک علت احتمالی برای ناخوشیها مطرح است. از انواع شرم بر حسب ماهیت موضوع بحث شد از جمله شرم مرتبط با انگ بیماری روانی و فرهنگ عدم آسیبپذیری در پزشکی- شرم و انگ یا Stigma بهشکل اختصاصی در برخی بیماریهای مزمن و بیماریهای روانی- شرم نجاتیافتگان در میان بازماندگان نسلکشی و قربانیان سواستفاده و تجاوز- شرم در سلامت باروری زنان- نگهداری از سالمندان و تجربیات زنده شرم و ملال- و ملاحظات پدیده شناسی شرم در مواجهات بالینی. به دلیل اهمیت موضوع سعی می شود بصورت سلسهوار خلاصه ای از مباحث مطرح شده در این کارگاه در این بخش از سایت انجمن به نظر مخاطبین فرهیخته انجمن پدیده شناسی و دوستداران فلسفه تقدیم شود. در این جلسه ارائه با عنوان “شرم و ناخوشی مزمن، تبیین پیچیدگیهای عاطفی شرم مربوط به ناخوشی از طریق تحقیق مشارکتی در شبکههای اجتماعی” که توسط کارستن استیج، پروفسور در رشته فرهنگ و رسانه دانشکده فرهنگ و ارتباطات دانشگاه آرهوس دانمارک است. عرضه می شود. تحقیقات وی در مورد روایات بیماری، عواطف، شبکههای مجازی و مشارکت میباشد. مونوگرافهای اخیر وی شامل: قصهگویی کمی ( پالگریو، 2020 و همکاران)، زبان ناخوشی و مرگ در شبکههای مجازی( امرلند، 2018 و همکاران) و سرطان شبکهای ( پالگریو/اشپرینگر، 2017) میباشد. این ارائه نقشهای پیچیدهای که شرم در زندگی افراد دارای یک یا چند بیماری مزمن ایفا میکند را تبیین میکند. نتایج از طریق فرایند تحقیق مشارکتی که در آن حدود 200 بیمار با شرایط مزمن به شکل داوطلبانه تجربیات خود را در مورد شرم از طریق پروفایل شبکه اجتماعی جامعه بیماران دانمارکی، به نام “اینفلونسرهای مزمن”[1] انجام شده است. منبع جمعآوری اطلاعات جمعی نشان میدهد که از هر 10 نفر 7 بیمار مبتلا به اختلال مزمن، تجربیات خود را از شرم بهشکل روزانه یا هفتگی بیان میکنند. سایر یافتههای کلیدی پژوهش نشان داد شرم در بین مشارکتکنندگان مرتبط با مفهوم “سقوط انرژی” ناشی از بدن خسته در موقعیتهای مختلف اجتماعی است. شرم عموما” در موقعیتها و شرایط خصوصی در روابط فرد با دوستان، شریک زندگی و فرزندان رخ میدهد. شرم زمانی که از طریق روایتگویی داوطلبانه در میان همتایان به اشتراک گذاشته میشود میتواند سیاستگذاری شده، “بازنویسی شود” و یا به عنوان یک تولید فرهنگی تجربه جمعی قابل رقابت باشد. این ارائه همچنین به این موضوع پرداخت که چگونه رویکردهای مختلف، نسبت به شرم-که مرتبط با مفاهیم نگاه تحقیرآمیز است، مانع مسئولیتپذیری و کاهش علاقه به انجام کارها است – برای درک تجربیات شرم مرتبط با بیماری مزمن مفید است. ادامه دارد….
غیاثوندیان
[1] Chronic influencers