طبق وعده داده شده بخش دیگری از محتوای ارائه شده در کارگاه دو روزه با موضوع شرم، سلامتی و تجارب زیسته توسط مرکز تحقیقات کیفی و پروژه شرم و پزشکی که به صورت آنلاین در دانشگاه کوپنهاگ در تاریخ 28 و 29 آپریل 2022 برگزار شد، به شما تقدیم می شود:
ارائه دهندهی نتایج این پژوهش داون لیمیمگ از دانشگاه هودرسفیلد بود. داون لیمینگ ناظر تحصیلات تکمیلی دانشکده علوم سلامت و انسانی دانشگاه هودرسفیلد انگلستان میباشد. او قبلا یک روانشناس بالینی و مدرسی فعال در این رشته بوده است. او از دیرباز علاقه وافری به فعالیت در حوزه شرم و انگ یا Stigma به شکل اختصاصی با تمرکز بر تغذیه دوران جنینی و نوزادی و تاثیر آن بر سلامت روان بوده است.
“پژوهش یک تابو[1]“
شرم یک موضوع دشوار برای انجام پژوهش است زیرا هم برای مشارکتکنندگان دشوار است که درباره شرم و خجالت خود و تجربیات ناشی از آن صحبت کنند و هم برای پژوهشگر دشوار است که هر لحظه شاهد شرم دیگران باشد. شرم میتواند از طریق تجربه مجدد رویدادهای فراموش شده گذشته اتفاق بیفتد اما هنوز هم به عنوان یک تابو شناخته میشود. اگر به این نتیجه برسیم که دیگران اشتباه کردهاند که ما را شرمنده کردهاند، خود شرم میتواند شرمآور باشد. بنابراین، شرم یکی از احساسات مخفیانه و محرمانه انسانهاست که در ارتباطاتشان با دیگران نهفته است. فهم آنکه شرم چگونه میتواند منجر به شکلگیری تجربیات فرد و ایفای نقش در سلامتی وی شود نیازمند انجام پژوهشهای مبتنی بر تجربه یا Empirical است که میتواند به شرم به عنوان یک پدیده مبتنی بر تجربه و ارتباطی بپردازد، هرچند که به راحتی قابل بیان نیست. جهت انجام پژوهش اختصاصی در دو حوزه (دسترسی به سیستم سلامت روان و دریافت حمایت در شیردهی مادر)، به ارزش روشهای مختلف (پرسشنامه کیفی، مصاحبه، خاطرات صوتی، تجزیه و تحلیل دادههای ثانویه و مشاهده) جهت کشف و تبیین شرم و احساسات خودآگاه مرتبط، ضمن در نظر گرفتن مسائل اخلاقی و روششناسی و برنامههایی که محققان و مشارکتکنندگان ممکن است ارائه دهند به شکل عمیق فکر شد. محقق نه تنها در مورد کشف تجاربی که با عنوان “شرم” نامگذاری شدهاند، بحث کرده بلکه از روشهای غیرمستقیمتر برای بررسی راههای دقیق و ظریف در موقعیتهایی که اجتناب از شرم میتواند سبب شکلگیری تعاملات مراقبت سلامت شود، استفاده کرده است.
با احترام- دکتر غیاثوندیان
1401/3/28
[1] Taboo